hüzünlü bir ARAVERME hikayesi

Ne kadar da hızlı geçti zaman,seninle birlikte olmaya başlayalı..dün gibi hatırlıyorum yıllar öncesini..senin üstünde çok sevdiğin kırmızı tişörtün,bende beyaz elbise vardı.

Dünyaya gözümü açtığımda, sanki ilk seni görmüş kadar bağlıydım sana,şimdi bi ara verebilme ihtimalimize imkan bile vermeden....

Yokluğunu hissetmemek için,her gün,yerine başka bişiyler koyuyorum ama elimde değil,olmuyo.Bağlanmanın kötülüğünden bahsetmiştik bi gün hatırlarsan,şu an tamamiyle bunu yaşıyorum..

Yine görüşücez,bundan şüphem yok,ama araya giren zamandan sonra,aynı yakınlığı,aynı AŞKı yaşayabilirmiyiz,bilmiyorum..

Hergün,sana bakmaya alışmışken,yine sana hergün baktığımda,aynımı olucaz,bunu bilmiyoruz,ne sen ne ben..

Biz de istemedik böyle olmasını gerçi..Ne sen bana kıyabilirdin,ne ben sensizliğe dayanabilirdim..ama Hayat..Bu da oluveriyo bazen.

Şimdiden özlüyorum seni,her gün görmedikçe unutmaktan korkuyorum çocukça..Ama biliyorum..ORDASIN.ve gün gelicek,yine BURDA olucaksın.o zamana kadar hep aklımdasın,bunu bil istedim.